*رمیده*

نمي دانم چه مي خواهم خدايا*

به دنبال چه مي گردم شب و روز*

چه مي جويد نگاه خسته من*

چرا افسرده است اين قلب پرسوز*

ز جمع آشنايان مي گريزم*

به كنجي مي خزم آرام و خاموش*

نگاهم غوطه ور در تيرگي ها*

به بيمار دل خود مي دهم گوش*

گريزانم از اين مردم كه با من*

بظاهر همدم و يكرنگ هستند*

ولي در باطن از فرط حقارت*

به دامانم دوصد پيرايه بستند*

از اين مردم، كه تا شعرم شنيدند*

برويم چون گلي خوشبو شكفتند*

ولي آن دم كه در خلوت نشستند*

مرا ديوانه اي بدنام گفتند*

دل من، اي دل ديوانه من*

كه مي سوزي ازين بيگانگي ها*

مكن ديگر ز دست غير فرياد*

خدارا، بس كن اين ديوانگي ها*

                              *فروغ فرخزاد*

نظرات شما عزیزان:

asal

ساعت16:56---17 ارديبهشت 1391

خيلي زيبا بود حيف...................

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: